Ludwik Omyła

Urodził się w 1936 roku w Trybuchowej (województwo tarnopolskie, powiat brzeżański II RP) jako drugi syn Marii i Józefa Omyłów. 10 lutego 1940 roku wraz z rodzicami i rodzeństwem został deportowany do Krasnojarskiego Kraju (rejon abański) i osiedlony w leśnym posiołku. W roku 1943 jego ojciec opuścił rodzinę i wstąpił do wojska Berlinga. Najbliżsi nie poznali nigdy jego dalszych losów. W roku 1944 Maria Omyła wraz z dziećmi została przesiedlona na Ukrainę (obwód woroszyłowgradzki, rejon popasniański). Wiosną 1946 roku wszyscy przyjechali do Polski. Zamieszkali na Dolnym Śląsku we wsi Kiełczyn, gdzie objęli poniemieckie gospodarstwo wraz z zabudowaniami. Ludwik Omyła ukończył szkołę powszechną w Tuszynie i podjął edukację na poziomie szkoły zawodowej. W roku 1967 zamieszkał w Dzierżoniowie. Pracował w kamieniołomach w Strzeblowie, a następnie w Dolnośląskiej Fabryce Krosien w Dzierżoniowie. Obecnie przebywa na emeryturze. Jest członkiem Związku Sybiraków.