Edmund Dąbrowski

Urodził się w 1927 roku w Podgórzu (obecne województwo świętokrzyskie, powiat kielecki) jako pierwsze dziecko Marianny z domu Karnickiej i Antoniego Dąbrowskich. W wieku piętnastu lat został osierocony przez ojca. 15 czerwca 1943 roku Niemcy zniszczyli i spalili majątek rodzinny, zamordowali jego matkę i krewnych. Edmund Dąbrowski resztę wojny spędził w oddziale partyzanckim AK dowodzonym przez Stefana Pawlusińskiego (ps. „Konar”). W 1945 roku został skierowany na Ziemie Zachodnie. Krótko przebywał w Legnicy i w Chwalisławiu. W roku 1951 osiadł w Dzierżoniowie, gdzie ukończył Technikum Mechaniczno-Radiotechniczne. Życie zawodowe związał z Dzierżoniowskimi Zakładami Przemysłu Bawełnianego „Silesiana”, pracując na stanowisku kierownika warsztatów mechanicznych. Pełnił funkcję prezesa, a potem prezesa honorowego Koła Miejskiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Propagował wśród młodzieży wiedzę historyczną o czasach II wojny światowej. Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej. Otrzymał tytuł „Zasłużony dla Dzierżoniowa”. Zmarł w 2024 roku.