Teodor Wiatr

obrońca Westerplatte

Urodził się 7 maja 1915 roku w Desznie koło Jędrzejowa (w obecnym województwie świętokrzyskim). Był synem Wojciecha i matki z domu Bakolan. Ukończył trzy klasy szkoły powszechnej, po czym pracował jako robotnik rolny. W 1938 roku został powołany do 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach wchodzącego organizacyjnie w skład 2 Dywizji Piechoty Legionów. Na Westerplatte zameldował się 5 kwietnia 1939 roku w randze legionisty. Wcześniej, po przybyciu do Gdyni 24 marca, wraz z innymi żołnierzami wyznaczonymi do służby w Wojskowej Składnicy Tranzytowej, na kilka dni przydzielono go do 2 Batalionu Morskiego w Orłowie (dzisiejsza dzielnica Gdyni). W czasie obrony Westerplatte we wrześniu 1939 roku walczył w obsadzie koszar. Udzielał pomocy rannym kolegom. Po kapitulacji załogi przebywał w niewoli w Prusach Wschodnich w Stalagu I A w Stablack (Stabławki w województwie warmińsko-mazurskim), gdzie westerplatczycy wraz z żołnierzami Armii „Pomorze” byli pierwszymi jeńcami obozu. Po wyzwoleniu przez Armię Czerwoną w 1945 roku powrócił w rodzinne strony. Pracował w młynie w Boleścicach. Ożenił się z Mieczysławą. W 1947 roku przyjechał wraz z żoną na Dolny Śląsk. Zamieszkał w Sienicach koło Łagiewnik, gdzie do śmierci pracował w Państwowym Gospodarstwie Rolnym. Zmarł w szpitalu w Kłodzku 3 listopada 1973 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu parafialnym Skowronia Góra we Wrocławiu.