Bożena Pawłowska

łączniczka Armii Krajowej, pseud. „Magda”

Urodziła się 21 czerwca 1925 roku w Jarosławiu. Była córką Kazimierza Grabowskiego i Emilii z domu Würfel. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w Warszawie. Z ojcem nie miała kontaktu od września 1939, gdyż brał udział w ewakuacji złotych depozytów Banku Polskiego i został internowany na terytorium Rumunii. Odtąd była pod opieką matki. Do wybuchu wojny ukończyła szkołę powszechną oraz jedną klasę gimnazjum. W czasie okupacji uczyła się w szkole gospodarczej, a potem podjęła pracę jako urzędniczka w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). W wieku osiemnastu lat wstąpiła w szeregi kompanii ochrony Sztabu Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej „Koszta”. Została zaprzysiężona i zaczęła służbę jako kolporterka prasy podziemnej. W powstaniu warszawskim była łączniczką w rejonie Śródmieście Północ. Przenosiła nie tylko meldunki, rozkazy i mapy, ale także opiekowała się rannymi. Wyszła z Warszawy w końcu września 1944 roku. Przez Milanówek i Komorowo trafiła do Krakowa, gdzie spotkała się z matką. Obie pracowały w ZUS-ie. Krótko mieszkała w Łodzi, gdzie przeniesiono centralę zakładu. W grudniu 1945 roku, po powrocie ojca z internowania, przyjechała z rodzicami do Wrocławia. Niedługo potem poślubiła Stanisława Pawłowskiego. Zmieniające się miejsca zatrudnienia i obowiązki służbowe męża pociągały za sobą konieczność częstych przeprowadzek: do Kamiennej Góry, Gryfowa Śląskiego, Dzierżoniowa, ponownie do Gryfowa i do Wrocławia, z którym dopiero od 1970 roku na stałe związała swoje życie. Była członkinią Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Należała do Koła Wrocław-Psie Pole. W roku 2007 została odznaczona medalem Zasłużony dla Wrocławia, a w 2008 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej mianował ją na stopień podporucznika Wojska Polskiego. Zmarła 21 marca 2013 roku. Pochowano ją na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.